กฏข้อ2 กฏแห่งความเร่ง ( The secnd law of motion Newton 's)
               ในตอนที่แล้วเรื่องกฎข้อที่ 1 กฎแห่งความเฉื่อย แรงสมดุลกันไม่มีความเร่ง พอมาตอนนี้เราจะเล่าให้ฟังถึง
       กรณีที่แรงไม่สมดุล แรงรวมไม่เท่ากับ 0 นิวตัน ตัวอย่างเช่น การเตาะลูกบอล แรงรวมที่ให้ลูกบอลมีค่ามากกว่า 0
       นิวตัน เป็นการให้แรงที่ทำให้ลูกบอลมีความเร่ง ความสำพันธ์ที่เป็นเหตุให้เกิดกฎแห่งความเร่งมี 2 หัวข้อดังนี้

       1.แรงเป็นสาเหตุที่ทำให้วัตถุเคลื่อนที่ด้วยความเร่ง ยิ่งออกแรงมากขึ้นเท่าไร วัตถุยิ่งมีความเร่ง มากขึ้นเท่านั้น สรุปเป็นความสำพันธ์ได้ว่า แรงแปลผันตรงกับความเร่ง

                                                                     
    

       2.มวลที่มากขึ้นเป็นสาเหตุให้ความเร่งลดลง รถบรรทุกที่วิ่งด้วยแรงเท่า
เดิมแต่เพิ่มมวลขึ้นเรื่อยๆย่อมมีอัตราเร่งลดลง สรุปเป็นความสำพันธ์ได้ว่า
ความเร่งแปลผกผันกับมวล 

                               

 

            จากความสำพันธ์ทั้ง 2 ข้างต้น แรงเป็นสาเหตุที่ทำให้วัตถุเคลื่อนที่ด้วยความเร่ง และมวลที่มากขึ้นเป็น
สาเหตุให้ความเร่งลดลง   ดังนั้น ความเร่งผกผันกับแรง และ มวล จะได้เป็นสมการเป็น

                                                                                                  

                                                                                   F คือน้ำหนัก หน่วยเป็น N (นิวตัน)
                                                                                  m คือมวล หน่วยเป็น kg (กิโลกรัม)
                                                                                  a  คือความเร่ง หน่วยเป็น m/s2 (เมตรต่อวินาทีกำลัง2)

มวลและน้ำหนัก
ในชีวิตประจำวันเราเรียกน้ำหนักของสิ่งของว่ามีหน่วยเป็น kgกิโลกรัมซึ่งผิดความจริงแล้ว
น้ำหนักในทางฟิสิกส์ต้องมีหน่วยเป็น N นิวตัน ส่วนมวลมีหน่วยเป็น kg (กิโลกรัม)
มวล คือเนื้อสาร นักบินอวกาศไร้น้ำหนักเนื่องจากไม่มีแรงดึงดูดจากดวงดาวกระทำกับเขาเขาจึงไม่
มีน้ำหนัก แต่มวลของเขาซึ่งก็คือร่างกายของเองยังเท่าเดิมเหมือนที่อยู่บนโลก
น้ำหนัก คือแรงเนื่องจากความเร่งโน้มถ่วงกระทำกับมวลคนที่มีมวลมากน้ำหนักเยอะและถ้าอยู่บน
ดาวที่มีแรงโน้มถ่วงมากน้ำหนักก็จะเยอะ เขียนเป็นสมการได้ดังนี้

                                                       W = mg
                                    W คือน้ำหนักหน่วยเป็น N  (นิวตัน)
                                     m คือมวลหน่วยเป็น kg (กิโลกรัม)
                                     g คือความเร่งโน้มถ่วงหน่วยเป็น m/s2 (เมตรต่อวินาทีกำลัง2)

นักบินอวกาศอยู่ในสภาวะไร้
น้ำหนักแต่มวลยังคงเท่าเดิม

ตัวอย่าง
คนมวล 65 kg อยู่บนโลกซึ่งมีความเร่งโน้มถ่วงประมาณ 9.8 m/s2 จะมีน้ำหนัก
                    W = mg
                    W = (65)(9.8)
                         = 637 N
เมื่อคนที่มวล 65 kg ไปอยู่ที่ดวงจันทร์ซึ่งมีความเร่งโน้มถ่วง 1.6 m/s2 ดังนั้นเขาจะหนัก
                    W = mg
                    W = (65)(1.6)
                         = 105.7 N

        ดังนั้น  น้ำหนักของคนที่อยู่บนดวงจันทร์จะลดลงจะเห็นได้ว่านักบินอวกาศที่อยู่บนดวงจันทร์แม้ว่าจะต้องสวม
    ชุดที่หนักแต่ก็สามารถกระโดดบนดวงจันทร์ได้อย่างสบายเนื่องจากน้ำหนักลดลงยิ่งดาวดวงใดมีขนาดใหญ่ย่อม
    มีวามเร่งโน้มถ่วงมาก น้ำหนักของเราก็จะยิ่งมากตามไปด้วย แต่ถ้าเป็นดาวดวงเล็กน้ำหนักเราจะน้อยลง คนที่
    มีน้ำหนัก 637 N บนโลกแต่เมื่อไปเยือนที่ต่างๆในอวกาศ น้ำหนักจะเปลี่ยนไปดังนี้

อวกาศ

ดวงอาทิตย์

ดวงจันทร์

ดาวพฤหสับดี

   

 จากเนื้อนี้ยังไม่เพียงพอในการหาคำตอบในแบบทดทดเราต้องนำสูตรการเคลื่อนที่แนวตรงมาประยุคใช้ด้วย มีดังนี้

    

                               a =ความเร่ง
                               g =ความเร่งในแนวดิ่ง
                               u =ความเร็วต้น
                               v =ความเร็วปลาย
                               t =เวลา