การทดลอง

        จากการทดลองนี้ เรียกว่า  การตกอิสระ

                     การตกของวัตถุในแนวดิ่งด้วยความเร่งจากแรงโน้มถ่วงของโลก เช่นปล่อยก้อนหินจากที่สูงให้ตกสู่พื้นโลก               เมื่อถือว่าแรงต้านของอากาศมีขนาดน้อยมาก วัตถุจะมีแรงโน้มถ่วงของโลกกระทำเพียงแรงเดียว              จัดเป็นการตกของวัตถุอย่างอิสระ โดยวัตถุจะเคลื่อนที่ด้วยความเร่ง g ทิศลงสู่พื้น              ซึ่งเป็นความเร่งจากแรงดึงดูดของโลกและขนาดความเร่ง g = 9.8  m/s2 หรือ ประมาณ 10 m/s2

 


 

            

                   การตกอิสระของวัตถุมีผลต่อการชั่งน้ำหนักของวัตถุด้วย เมื่อเรายืนบนตาชั่งสปริง ตาชั่งจะอ่านขนาดของแรงที่ตาชั่งดันเราขึ้นในแนวตั้งฉาก ซึ่งเรียกว่าแรงปฏิกิริยาตั้งฉากหรือ Nไม่ได้อ่านน้ำหนักของเราหรือ W โดยตรง แต่ขณะที่เราชั่งน้ำหนักบนตาชั่งนั้น ทั้งตัวเราและตาชั่งอยู่นิ่ง นั่นคือ แรงลัพธ์ที่กระทำต่อตัวเราเป็นศูนย์ตามกฎข้อที่หนึ่งของนิวตัน แสดงว่า ขนาดของแรง N =  W  เราจึงอ่านค่าของแรง N จากตาชั่งเป็นค่าน้ำหนักของเราได้

            แต่ถ้าวัตถุและตาชั่งกำลังตกอิสระ มีแรงโน้มถ่วงของโลกกระทำเพียงแรงเดียว ไม่มีแรง N กระทำต่อวัตถุ แสดงว่าวัตถุไม่กดตาชั่งและตาชั่งก็ไม่ได้ดันวัตถุ เข็มของตาชั่งจะชี้ที่ศูนย์ โดยวัตถุและตาชั่งจะตกลงมาพร้อมกัน โดยผิววัตถุแค่สัมผัสกับจานตาชั่งเท่านั้น สภาพเช่นนี้ เรียกว่า สภาพเสมือนไร้น้ำหนัก